Η σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού ήταν εμπροϋπόθετη.

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη,
Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Διαβάζουμε στο Σύμβολο της Πίστεως: «Τον δι΄ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών...» Η σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού ήταν εμπροϋπόθετη.
Η πλειονότητα των Πατέρων τονίζουν ότι αν ο άνθρωπος δεν αμάρτανε, δεν θα υπήρχε αναμφισβήτητα λόγος της θείας ενανθρωπήσεως. Στον αντίποδα αυτού, η άποψη που αναδύθηκε στην αρχαία εκκλησία, περιορισμένα βέβαια, για απροϋπόθετη σάρκωση του Θείου Λόγου είναι εσφαλμένη.

Η ορθή λοιπόν δογματική διδασκαλία της Ορθοδόξου καθ΄ημάς Ανατολικής Εκκλησίας είναι ότι, επειδή ο άνθρωπος υπέπεσε στην αμαρτία, ανέλαβε το δεύτερο πρόσωπο της Παναγίας Τριάδος. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ν΄ανακόψει τη ροή της και να αναβιβάσει τον άνθρωπο στην πρότερη και παραδείσια ευγένειά του.
Εις εκ των Πατέρων που υιοθέτησαν την απροϋπόθετη σάρκωση είναι άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (Για τη θέση αυτή του αγίου βλ. σχ., Θεοδώρου Α., Cur Dens homo;, Το κίνητρον της θείας ενανθρωπήσεως κατά τον ιερόν Μάξιμον τον Ομολογητήν, Εν Αθήναις 1974).
Μεγάλες αλήθειες, υψηλές προσ-κλήσεις.

 
Παραπομπές

Άγιος Ειρηναίος [PG 7,1161],
Άγιος Αμβρόσιος [PL16,868],
Ιερός Aυγουστίνος [PL38,940],
Ιερός Χρυσόστομος[PG53,36],
Μέγας Αθανάσιος [PG25,104, 26,261],
Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων, ΒΕΠ 54,227-PG31,1461],
Δογματικά εγχειρίδια κ.κ. Ανδρούτσου, Τρεμπέλα, Παπαδόπουλου [1957],
Νικολάου Ξεξάκη - Δογματική...
Όλοι οι ανωτέρω αναφέρονται υπέρ του εμπροϋπόθετου.